Miesiąc marzec jest poświęcony św. Józefowi, którego uroczystość obchodzimy 19 marca. Wspomnienie liturgiczne najpierw pojawiło się na Wschodzie, w IV wieku, później na Zachodzie – w VIII wieku. Pierwszym o św. Józefie napisał św. Hieronim, także św. Teresa Wielka miała kult do św. Józefa mówiąc, że o cokolwiek prosiła Boga za wstawiennictwem św. Józefa, zawsze otrzymywała. Do brewiarza i mszału rzymskiego jako święto wprowadził papież Sykstus IV w 1479 roku na terenie diecezji włoskich. Po Soborze trydenckim święto stało się obowiązkowe i w 1621 roku papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. O Józefie w Ewangeliach nie znajdziemy dużo wzmianek. Św. Mateusz w swojej Ewangelii wymieniając genealogie Jezusa ukazuje Józefa jako z królewskiego rodu Dawida. Na życie zarabiał stolarstwem i pracą jako cieśla. Św. Józef nie był ojcem Jezusa według ciała, ale według prawa żydowskiego. Po zaręczynach z Maryją stanął przed wielką tajemnicą poczęcia.
Papież Franciszek w swoim liście apostolskim o św. Józefie „ Patris corde” pisze: „Nikt nie rodzi się ojcem, ale staje się ojcem. I nie staje się nim jedynie dlatego, że wydaje dziecko na świat, lecz ponieważ odpowiedzialnie podejmuje o nie troskę. Za każdym razem, gdy ktoś podejmuje odpowiedzialność za życie drugiego, w pewnym sensie sprawuje względem niego ojcostwo.” Św. Józef Był sprawiedliwy, milczący, troskliwy, opiekuńczy – te i inne cechy św. Józefa poznajemy z Litanii. Jest patronem Kościoła powszechnego, małżeństw i rodzin, robotników, rzemieślników, cieśli, stolarzy, wypędzonych, bezdomnych, dobrej śmierci.
Jest także patronem naszego Zgromadzenia. Wzywamy Jego pomocy w swoich modlitwach i powierzamy wiele spraw oraz ufamy Jego wstawiennictwu.