Ciągniemy za sobą jakiś WRAK. Jakiś ZŁOM. Każdy z nas. Ale złom to nie cali my, a my to nie cały złom. Jedna rysa nie stanowi o wartości człowieka. Co jest moim złomem, moją rysą? Jak Jezus patrzy na takich ludzi? O tym właśnie było skupienie dla dziewczyn w Starej Wsi w dniach 23-25 lutego. Wzięło w nim udział 17 dziewczyn z różnych miejscowości. Przykład Marii Magdaleny oraz celnika Mateusza pozwoliły dziewczętom i siostrom towarzyszącym, odkryć na nowo, swoją wartość w oczach Boga. Mimo mojego złomu, nadal jestem drogocenną perłą, za którą Jezus oddał swe życie – z takim przesłaniem zakończyło się wielkopostne skupienie.
