Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest obchodzona w czwartek, 40 dni od Zmartwychwstania Pańskiego. Od 2004 r. w Polsce zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uroczystość obchodzona jest w VII Niedzielę Wielkanocną.
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest obchodzone na pamiątkę wydarzenia opisanego w Dziejach Apostolskich oraz Ewangelii Łukasza i Ewangelii Marka. Jezus po zmartwychwstaniu przez 40 dni przebywał wśród swoich uczniów. 40. dnia na ich oczach wzniósł się do nieba. Miało to miejsce na Górze Oliwnej. Samo określenie „Wniebowstąpienie Pańskie” pochodzi z opisu, przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich: „Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej.” (Dz 1, 9-12).
Uroczystość pierwotnie była obchodzona razem ze świętem Zesłania Ducha Świętego. Dopiero w IV wieku Wniebowstąpienie Pańskie zaczęto obchodzić 40 dni po Wielkanocy jako osobne święto. Wniebowstąpienie Pańskie ma radosny charakter, jest ukoronowaniem życia ziemskiego i pamiątką triumfalnego powrotu Pana Jezusa do nieba. Kolejne dni po Wniebowstąpieniu Pańskim mają przygotować wiernych na przyjęcie Ducha Świętego.
Pod koniec IV wieku na Górze Oliwnej w celu upamiętnienia wniebowstąpienia Jezusa postawiono tam świątynię chrześcijańską. W XII wieku została ona przekształcona w meczet i w tej formie przetrwała ona do dzisiaj. W dzień uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego muzułmanie pozwalają na odprawienie tam katolickiej mszy.