“Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego, jaśnieje jako szczyt całego roku liturgicznego. Trzy dni paschalne rozpoczynają się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, szczyt swój osiągają w Wigilię Paschalną, a kończą się Nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania” (Kalendarz Rzymski, nr 18-19). Nie są to więc dni przygotowania do uroczystości paschalnej, ale już sam obchód Paschy Chrystusa Pana przez udział w Jego Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu.
Wielki Czwartek Wieczerzy Pańskiej
W tym dniu sprawowana jest rano tylko jedna ofiara eucharystyczna, Msza Krzyżma świętego. Jest ona celebrowana w kościele katedralnym przez biskupa i prezbiterów danej diecezji. Biskup błogosławi oleje chorych i katechumenów oraz konsekruje święte krzyżmo. Kapłani zabierają nowe oleje do swoich parafii, stare zaś się spala. Wieczorem odprawia się uroczystą Mszę Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Święte Triduum Paschalne. Jest ona pamiątką Ostatniej Wieczerzy. To wtedy Pan Jezus ustanowił dwa sakramenty święte: Kapłaństwo i Eucharystię. Eucharystia ta jest także związana z obrzędem obmycia nóg. Wieczorna msza święta kończy się przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do miejsca adoracji. W polskiej tradycji to miejsce nazywane jest „ciemnicą”.
„Po liturgii wielkoczwartkowej Chrystus wszedł w kenozę – całkowite uniżenie. Pozwolił się wszystkiego pozbawić. Nie dlatego, że ludzie tego chcieli, ale dlatego, że On im na to pozwolił. Pozwolił rozerwać się na strzępy. Z miłości. Rozdanie się ludziom – to jest jego kapłaństwo i takie kapłaństwo dziś świętujemy. Jeśli ktoś się komuś w jakiejś służbie lub miłości oddaje, to bierze udział w Chrystusowym kapłaństwie.” – Adam Szustak OP