1 października, we wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, w kościele Ojców Karmelitów w Przemyślu odbyła się Msza św. w intencji misji i misjonarzy, której przewodniczył o. Sylwester Potoczny wieloletni misjonarz w Rwandzie i Burundi. Poświęcone zostały przyniesione róże lub płatki róż . Przed swoją śmiercią św. Teresa (1873- 1897) przyrzekła, że będzie z nieba ,, spuszczać deszcz róż ’’. Dlatego Święta przedstawiana jest często z naręczem róż, oznaczają one łaski, jakie za jej wstawiennictwem ludzie otrzymują.
Jej krótkie życie nie zawierało nadzwyczajnych wydarzeń. Nie piastowała ważnych funkcji, nie pisała traktatów teologicznych, nie założyła nowych fundacji, nie odznaczała się bohaterskimi czynami. Dziewięć lat klasztornego życia upłynęło jej na cichym wypełnianiu twardej reguły karmelitańskiej. Jednak Teresa z Lisieux została Doktorem Kościoła. Święty Papież Jan Paweł II powiedział o świętej Teresie, którą ogłosił Doktorem Kościoła, że „to, co wielkie, co największe, jest małe i ukryte”.
Może zadziwiać, dlaczego św. Teresa została ogłoszona patronką misji katolickich. Wyjaśnia to wyznanie Teresy: ,,Nie mogąc być misjonarka czynną, pragnę nią być mocą miłości i pokuty’’. Te słowa, wzbudziły wśród głoszących Dobrą Nowinę na krańcach świata, wiarę w Jej autentyczną miłość i wstawiennictwo w trudach misyjnych.
