Z okazji 82. rocznicy napaści Związku Radzieckiego na Polskę oraz Dnia Sybiraka, w piątek 17 września w Przemyślu, o godz. 16.00 w kościele Ojców Karmelitów Bosych została odprawiona uroczysta msza św., sprawowana w intencji ofiar sowieckiej agresji oraz zmarłych i żyjących Sybiraków. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. prał. Jan Mazurek, w którym zwrócił uwagę na PAMIĘĆ. Dalszy ciąg uroczystości z udziałem Kompanii Honorowej Wojska Polskiego i pocztów sztandarowych zaplanowano przy Pomniku Zesłańców Sybiru i Ofiar Katynia, jednak ze względu na niesprzyjającą pogodę przemarsz nie dobył się. Po zakończeniu mszy św. w świątyni zostały odczytane wiersze patriotyczne. W uroczystościach wzięło udział wielu mieszkańców Przemyśla, siostry zakonne, s. Weronika z przemyskiej wspólnoty oraz kilku Sybiraków.
82 lata temu doszło do zbrojnej napaści ZSRR na Polskę bez wypowiedzenia wojny. Na mocy tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia 1939 roku ZSRR zobowiązał się do zbrojnego wystąpienia przeciw Polsce w sytuacji, gdyby III Rzesza znalazła się w stanie wojny z Polską (co nastąpiło 1 września 1939 roku). Dla broniącej się przed najazdem niemieckim Polski był to cios w plecy. Państwo polskie zaatakowane z dwóch stron nie było w stanie obronić swojego terytorium. To właśnie ten dzień ustanowiono dniem pamięci o losach tych, którzy musieli opuścić Ojczyznę i z dala od niej walczyć o zachowanie polskości.
Oficjalnym pretekstem agresji były niezgodne z prawdą informacje o rozpadzie państwa polskiego i ucieczce rządu, a także konieczności ochrony mienia i życia zamieszkujących wschodnią Polskę Ukraińców i Białorusinów oraz uwalnianiu ludu polskiego od wojny. W konsekwencji ZSRR uznał wszystkie układy zawarte uprzednio z Polską za nieobowiązujące, bo zawarte z nieistniejącym państwem. Z tego powodu odmawiano np. wziętym do niewoli polskim żołnierzom statusu jeńców wojennych.
W starciach z Armią Czerwoną zginęło ok. 2,5 tys. polskich żołnierzy, a ok. 20 tys. było rannych i zaginionych. Do niewoli sowieckiej dostało się ok. 250 tys. żołnierzy, w tym ponad 10 tys. oficerów, którzy na mocy decyzji podjętej 5 marca 1940 r. przez Biuro Polityczne WKP(b) zostali rozstrzelani.