Tryńcza

O założeniu ochronki w Tryńczy myśleli już na początku wieku państwo Kellermanowie, którzy utworzyli fundację, na założenie ochronki w Tryńczy. Również Maria z Kellermanów Drohojowska właścicielka min. Tapina w testamencie, zapisała część majątku na zgromadzenie zaznaczając, że: „po jej śmierci zgromadzenie ma założyć ochronkę w Tryńczy i ją utrzymywać”. Dom z przeznaczeniem na ochronkę dla służebniczek został zakupiony ok. roku 1910 przez księdza kanonika Walentego Cetnarowicza ówczesnego proboszcza. Znajdował się w bliskim sąsiedztwie kościoła, posiadał budynki gospodarcze oraz 1 mórg pola. Po I wojnie światowej ks. Cetnarowicz prosił zgromadzenie o zajęcie domu i przydzielenie siostry nauczycielki, której pensja stanowiłaby utrzymanie dla sióstr. Zgromadzenie z powodów personalnych nie objęło pracy w Tryńczy. Bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej dom służył, jako mieszkanie dla księdza katechety. Dopiero czas okupacji niemieckiej przyniósł rozwiązanie, co dalej z domem w Tryńczy przeznaczonym na ochronkę. W pobliskim Dębnie pracujące tam siostry zostały wysiedlone przez Ukraińców. Ludzie z Tryńczy, słysząc o tym prosili by służebniczki zamieszkały w ich parafii, gdzie znajduje się od lat dom przeznaczony na ochronkę. Siostry, przybyły do Tryńczy 14 lutego 1940 r. Wyposażenie domu zostało przewiezione z Dębna. Siostry od początku podjęły się pracy wśród chorych, prowadziły apteczkę. Otoczyły też swoja troska kościół dbając o czystość bielizny i wystrój wnętrza. Proboszcz ks. Wojciech Lorenc na prośbę ludzi zwrócił się do Matki Generalnej, by przychyliła się do takiego rozwiązania zaistniałej sytuacji i pozostawienia sióstr z Dębna w Tryńczy. Zgromadzenie zgodziło się na pozostawienie sióstr na terenie Tryńczy. Siostry przystąpiły do przygotowania i uruchomienia ochronki dla małych dzieci, zwróciły się do władz niemieckich o zezwolenie, które otrzymały 27 maja 1940 r. za opłatą 20 zł. Dzieci zapisanych było 46, ale z powodu dużego wojennego ruchu chodziły nie regularnie. Pod koniec roku 1942 zabroniono siostrom w jakikolwiek sposób zajmować się dziećmi. W 1944 r. prowadziły 5 miesięczny kurs sanitarny. W kwietniu 1945 r. siostry wznowiły prowadzenie ochronki, ale tylko do kwietnia 1948 r., gdyż „Caritas” nie wyraził zgody na prowadzenie przedszkola w Tryńczy z powodu braku odpowiednich pomieszczeń. W 1972 r. zajęły się katechizacją dzieci w salce przy kościele oraz w Ubieszynie i Głogowcu. Z czasem prowadziły również Oazę Dzieci Bożych i młodzieży. Po przejściu religii do szkół siostra rozpoczęła katechizację w miejscowej Szkole Podstawowej w Tryńczy.

Obecnie w Tryńczy pracuje dwie siostry jedna katechizuje w miejscowym Zespole Szkół, a druga jest zakrystianką w kościele parafialnym. Prowadzą spotkania dla dziewczynek zrzeszonych w DSM.