Z audiencji generalnej Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra w Watykanie w 2007 roku:
„Wielki Piątek upamiętnia wydarzenia, które rozpoczyna wyrok śmierci, a kończy ukrzyżowanie Chrystusa. Jest to dzień pokuty, postu i modlitwy, udziału w Męce Pańskiej. O ustalonej godzinie zgromadzenie chrześcijańskie — z pomocą słowa Bożego i gestów liturgicznych — wraca myślą do historii ludzkości, niewiernej Bożemu zamysłowi, który jednakże właśnie tą drogą się urzeczywistnia, oraz słucha poruszającego opisu bolesnej Męki Pańskiej. Kieruje potem do Ojca Niebieskiego długą «modlitwę wiernych», w której przedstawia wszystkie potrzeby Kościoła i świata. Następnie wspólnota adoruje krzyż i przystępuje do komunii, spożywając hostie konsekrowane podczas Mszy św. in Coena Domini, zachowane z poprzedniego dnia.
W komentarzu do Wielkiego Piątku św. Jan Chryzostom pisze: «Przedtem krzyż wyrażał pogardę, a dziś jest rzeczą godną czci, przedtem symbolizował wyrok, dziś jest nadzieją zbawienia. Doprawdy stał się źródłem nieskończonych dóbr; uwolnił nas od błędu, rozproszył otaczające nas ciemności, pojednał nas z Bogiem, z nieprzyjaciół Boga uczynił nas Jego domownikami, z obcych — bliskimi: ten krzyż to zburzenie nieprzyjaźni, źródło pokoju, szkatułka kryjąca nasz skarb» (De cruce et latrone, I, 1, 4). „