Kilka dni temu odwiedziłam przyjaciół, w pokoju, w którym delektowaliśmy się herbatą, obok obrazu s. Faustyny, wisiał obraz pięknej, młodej dziewczyny. Byłam na 99% pewna, że to bł. Karolina, owszem wyglądała trochę inaczej, ale przecież różni są artyści ukazujący portrety znanych osób. Ale Gospodarz niestety rozwiał moją pewność i dał zagadkę do rozwiązania – kto to jest? Szukałam, szukałam…przewertowałam Internet, myślałam, że to jakaś niedawno ogłoszona święta… no i znalazłam, odpowiedź była w zasięgu wzroku. To Helena Kowalska, przyszła święta Faustyna. Byłam zauroczona miłością i szacunkiem, jakim jest Ona obdarzana w tym domu. Do dziś zadaję sobie pytanie, wielka jest Boża miłość i łaska, że dał się poznać tej prostej Dziewczynie, i jak bardzo otwarte było serce Heleny, że zdołało pojąć niezgłębioną tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Pozostaje mi tylko powtórzyć za św. Faustyną: Jezu, ufam Tobie. Pozostaje też tęsknota, by jak Ona usłyszeć: „Wyszedłem na twoje spotkanie”.
Poniżej pełny fragment z Dzienniczka.
„Kiedy po Mszy św. wyszłam do ogrodu, aby sobie odprawić rozmyślanie, ponieważ o tej porze jeszcze pacjentów nie było w ogrodzie, więc byłam swobodna. Kiedy rozmyślałam o dobrodziejstwach Bożych, serce moje rozpalało się tak silną miłością, że zdawało mi się, że pierś mi rozsadzi. Wtem stanął przede mną Jezus i rzekł: – Co ty tu robisz tak wcześnie? Odpowiedziałam: Rozmyślam o Tobie, o Twoim miłosierdziu i dobroci ku nam. A Ty Jezu, co tu robisz? – Wyszedłem na twoje spotkanie, aby cię obsypać nowymi łaskami. Szukam dusz, które by łaskę Moją przyjąć chciały„. (Dz 1705)
Parę informacji o s. Faustynie:
Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 r. we wsi Głogowiec koło Kutna. Pochodziła z ubogiej wielodzietnej rodziny rolników. Ukończyła tylko trzy klasy szkoły podstawowej i w wieku 16 lat zaczęła pracować jako pomoc domowa. 1 sierpnia 1925 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej, a 30 kwietnia 1926 roku w czasie ceremonii obłóczyn otrzymała imię Maria Faustyna. W zakonie pracowała w kuchni, ogrodzie, piekarni i przy furcie. Przebywała w kilku domach zgromadzenia, najdłużej w Płocku, Wilnie i Krakowie.
W 1934 r. zaczęła pisać „Dzienniczek”, w którym opisała swoje życie duchowe. Zapisała, że 22 lutego 1931 r. w Płocku objawił jej się Pan Jezus, który polecił jej, by szerzyła kult Miłosierdzia Bożego i by postarała się o namalowanie obrazu z podpisem „Jezu, ufam Tobie”. Obraz ten powstał dzięki pomocy spowiednika s. Faustyny – ks. Michała Sopoćki – namalował go w Wilnie Eugeniusz Kazimirowski.
Św. Faustyna zmarła 5 października 1938 r. w Łagiewnikach pod Krakowem. W 1993 r. na placu św. Piotra w Rzymie papież Jan Paweł II beatyfikował Faustynę Kowalską, a w 2000 r. ją kanonizował. Wtedy też ogłosił, że każda pierwsza niedziela po Wielkanocy będzie obchodzona w całym Kościele jako Niedziela Miłosierdzia Bożego.
W kwietniu 1993 r. Jan Paweł II zaliczył s. Faustynę do grona błogosławionych, a 30 kwietnia 2000 r. ją kanonizował.