2 lutego obchodzimy Dzień Życia Konsekrowanego. Czym jest takie życie i jaki jest jego sens? Na to pytanie odpowiada nam adhotracja Jan Pawła II Vita consecrata: „Cóż stałoby się ze światem, gdyby nie było w nim zakonników? Życie konsekrowane – wbrew wszelkim powierzchownym opiniom o jego przydatności – ma wielkie znaczenie właśnie dlatego, że wyraża nieograniczoną bezinteresowność i miłość, co jest szczególnie doniosłe zwłaszcza w świecie zagrożonym przez zalew spraw nieważnych i przemijających. Gdyby zabrakło tego kontekstu znaku, należałoby się obawiać, że miłość ożywiająca cały kościół ostygnie, że zbawczy paradoks Ewangelii straci swą ostrość, że „sól” wiary zwietrzeje w świecie ulegającym sekularyzacji. W życiu Kościoła i samego społeczeństwa potrzebni są ludzie zdolni do całkowitego poświęcenia się Bogu i bliźnim dla miłości Boga.” /VC 105/
A jak w świadomości młodzieży wygląda siostra zakonna? „To kobieta, która poświęciła się Bogu, oddana Jemu, ucząca religii i żyjąca wiarą. Jest damskim odpowiednikiem księdza 😉 ” – odpowiadają młodzi. Życie konsekrowane postrzegają jako życie blisko Boga, w odpowiedzi na Jego powołanie. Stwierdzają również, że jest to trudna droga, wymagająca wyrzeczeń i wytrwałości, na której można być szczęśliwym i spełnionym. Siostry zakonne spotykali w przedszkolu, szkole, w kościele, w szpitalu, na młodzieżowych grupach i wyjazdach religijnych. Na pytanie, czy to możliwe, aby Bóg ich powołał do życia konsekrowanego, odpowiadają, że raczej nie. Bardzo mało osób bierze pod uwagę taką możliwość. Widać więc, że potrzeba modlitwy, aby młodzież w dzisiejszym świecie otworzyła serca na głos Boga i przyjęła Jego zaproszenie do wyłącznej służby dla Niego.
Wypowiedzi dzieci z ochronki w Sieniawie nie wymagają komentarza …