W dniach 13-19 września 2020 r. pod hasłem „Budujmy więzi” przeżywamy X Tydzień Wychowania. W tym roku podejmujemy refleksję na temat wychowania.
„Najwyższym celem wychowania jest, aby człowiek stał się obrazem i podobieństwem Boga na ziemi”. W naszym apostolstwie i szeroko rozumianej pracy wychowawczej siostry kierują się Dyrektorium naszego Zgromadzenia, gdzie czytamy, że jedną z dziedzin naszej posługi apostolskiej jest „chrześcijańskie wychowanie i nauczanie dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym… siostry troszczą się o należyty rozwój fizyczny, moralny, umysłowy, i religijny dzieci im powierzonych”. Swoje działania wychowawcze, szczególnie w przedszkolach/ochronkach opierają na programie wychowania wg koncepcji pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego.
Wychowanie według bł. Edmunda (…) jest zachowywaniem obyczajów rodzinnych – ma charakter zachowawczy tych zwyczajów, z których idą obyczaje. Pisał: „Czym ranne wstanie i rychłe zasianie, tym też jest wczesne wychowanie. Tu więc zacząć się musi odrodzenie ludzkości (..) przede wszystkim w życiu rodzinnym, domowym, w obrębie wczesnego wychowania”.
Myśl pedagogiczna bł. Edmunda odbiegała od kierunków wyznaczanych wśród myślicieli ówczesnej epoki. Twierdził, że w wychowaniu należy uwzględnić właściwości psychiczne każdego dziecka, tempo jego rozwoju duchowego i fizycznego, poziomu jego inteligencji, zainteresowania, uzdolnienia i charakter. Podkreślał, że siostry swoim osobistym przykładem życia, postępowania, swą osobowością mają w dzieciach wskrzesić to, co najwartościowsze, by mógł się dokonać wszechstronny rozwój wychowanka. W pierwszej Regule zapisał: „Dzieci jako najdroższy skarb Jezusa Pana, niechaj starannie i w miłości pielęgnują, aby stawając się maluczkimi przed Bogiem, przysługiwały się Jezusowi Panu, który nie tylko sam stał się Dzieciątkiem, ale też w dzieciach chciał być uwielbionym”(Reg.43,44)
„Zadaniem pierwotnego wychowania nie jest żadna szkolna nauka, lecz nauka życia. Słowa nauki tu nie wystarczą: dzieci nie słowem, lecz życiem uczyć trzeba, jak żyć mają”.
Wzywajmy wstawiennictwa błogosławionego Edmunda-wychowawcy dzieci i młodzieży i w modlitwie powierzajmy Bogu wszystkie dzieci i młodzież, powierzone naszej trosce wychowawczej: w przedszkolach, szkołach, domach dziecka, ośrodkach, w parafiach, grupach apostolskich. Prośmy, aby nasi wychowankowie wzrastali w łasce Bożej, pod troskliwą opieką Sióstr.
A nasz błogosławiony Założyciel będzie spoglądał na nasz trud wychowawczy przez swoje okulary wiary…
„Na starej fotografii dobrymi oczami
Patrzysz na nas przez dawne okulary
Teraz bardziej potrzebny i jak ojciec bliski
Uczysz wielkich powołań i dziecięcej wiary.
Nie dla Ciebie laurki, drukowane wiersze
Trąba szerokiej sławy, długie komplementy-
Boisz się kanonizacji siedząc cicho w niebie
Jak każdy przyzwoity i porządny święty.
Patrzysz na służebniczki służące dziś wszystkim
Panie, już przed Soborem – całkiem soborowy
Głosisz laikat dobrych ludzi świeckich
Ucząc stale Jezusa najprostszymi słowy.
Edmundzie Bojanowski, przemilczany Panie
Cichy i nieśmiertelny jak wspomnienie drogie –
Ucz nas ukrytego a wielkiego dzieła
Bogu dziękując za to, że jest Bogiem”.
(ks. Jan Twardowski)